OSMAN GAZİ

 Yemekten önce müzik dinleyen Osman Gazi, bir giydiğini bir daha giymezdi.Bu müsriflik değil aksine onun fakirleri sevindirmesi anlamına gelirdi.Biri elbisesine dikkatlice baksa, çıkarıp hemen onu bakan kişiye bağışlardı. Yardımsever bir insan olan Osman Gazi'nin pehlivanlık yaptığı ve güçlü bir silahşor olduğu söylenir.

Ayakta dururken, elleri dizlerini geçerdi. Bu vücut yapısı ile ya elleri normalden uzundu ya da bacakları kısaydı.

 ORHAN GAZİ

 Orhan Bey'in özelliklerinden biri, yüz kadar kaleye hakim olması ve zamanının çoğunu bunları dolaşmakla geçirmesidir. Bir seyyahın dediğine göre, hiçbir şehirde bir aydan fazla durmazmış.

Salı ve Perşembe oruç tutan Orhan Gazi, Mevlana'ya hürmeten başına sikke giyer ve üstüne de bir beyaz sarık sarardı.

 I. MURAD

 Doğruluğun simgesi olarak tanınan I.Murad, özel bir kütüphaneye sahip ilk padişahtır. Batı kaynaklarında yorulmak bilmeyen bir avcı, kibar bir şövalye olarak öne çıkar. Mevalana'ya karşı aşırı bir sevgisi vardır.

Bizzat savaş meydanında süikastla şehit edilen tek Osmanlı padişahıdır.

 YILDIRIM BAYEZİT

 Bayezit bir senede Sinop'tan Eflâk'a geçip, bir yılda yıldırım gibi yedi kere yetiştiği için Emir Sultan ona, ''Bayezit'im sen yıldırım gibi oldun'' demiş ve adı Yıldırım Bayezit olmuştur.

Ava ve avcılığa son derece meraklıdır. Tarihçiler, silah kullanmaktaki maharetini anlata anlata bitiremezler. Şiir yazdığı söylenen ilk padişahtır. Bir başka özelliği de İstanbul'u kuşatan ilk padişah olmasıdır. Yıldırım Bayezit'in gümüşten bir havuzu varmış ve gusül abdestini bu havuzda alırmış. Ulu Cami'nin ortasındaki çağlayan havuz, onun su sevgisinin en iyi kanıtıdır.

Timur'a esir düşen Bayezit söylenenin aksine yüzüğünün kaşındaki zehri içerek intihar etmemiş, kahrından ölmüştür. 

 ÇELEBİ MEHMET

Şehzadeliğinde ''Güreşçi Çelebi'' diye anılmıştır. Her Cuma gecesi, kendi öz malından yemek pişirtip, yoksullara kendi eliyle dağıtırmış. Avcılığa meraklı olan Çelebi Mehmet, Edirne'de bir av sırasında yaban domuzu kovalarken, attan düşüp belkemiğini zedelediği ve ardından vücuduna inme suretiyle vefat ettiği kaynaklardan anlaşılır.

 FATİH SULTAN MEHMET

Yemeklerini yalnız yiyen padişah, bu adeti saraya getiren ilk kişidir.Tutku derecesine varan hobisi, haritacılıktı. Değerli bir taş uzmanı olduğuna dair rivayetler vardır. Ağaç, sebze ve çiçek yetiştirmeye merakı olduğundan zaman zaman sarayın bahçesinde bahçıvanlık yapardı. Pek çok şehirde, okçuluk tesisleri kurdurmuştur.Ulemaya daima saygı gösterir ve ilimin üstünlüğüne inanırdı.

Venedikli Zorzi Dolfin'e göre, az gülen, zeki, çalışkan, cömert, amacına ulaşmakta inatçıydı.Her gün mutlaka kitap okuyan bir insandı. Tarihe yakın bir ilgisi bulunan Fatih Sultan Mehmet, Roma Tarihini, Papaların Hayatını, Heredot'un Tarihini ve pek çok tarih kitabını okutup dinleyen ve araştırmalar yapan eşsiz bir insandır.

SAKIN OLA ELLE YEMEK YENMEYE!

Sultan  II. Mahmud’un emriyle  Topkapı Sarayı’nda yemekler  (Frenk usulu) çatal-kaşıkla yenmeye başlamıştır. O zamana kadar çorba ve hoşaf kaşıkla, şerbet bardakla, diğer yemekler ise sağ elin iki parmağı kullanılarak yenildiği için Sultan Mahmud Han’ın bu emri saray mutfağını hem şaşırtmış hem de bu kadar çatal-kaşık nereden bulunacağının  telaşına düşmüşlerdi.  

Padişah’a altın ve değerli taşlarla bezenmiş çatal takımını Hüsrev Paşa takdim etmiş ve o devrin yüksek bürokratları da çatal bıçak takımını ilk kez 1828-1829 Osmanlı-Rus Savaşı sonunda İstanbul’a gelip bir balo veren İngiliz Blonde gemisinde görüp kullanmaya başlamışlar.

Serçini de denilen baş aşçı 12 usta aşçı ile birlikte padişahın yemeğini hazırlardı. Serçini aynı zamanda padişahın sofrasında ve elçi kabullerinde Divan’da kullanılan porselen yemek takımlarından da sorumluydu. 

Yemek tabaklarının Çini’den olması zaruridir. Zira Çin tabaklar ZEHRİ gösterir ve yemeğin zehirli olup olmadığı anlaşılır. Hakiki Çin toprağından yapılan gerçek Çin’i tabaklar eğer zehir varsa yemekte tabak üzerinde hemen lekeler oluşur ve kendini belli ederek renk değiştirir.

Topkapı Sarayı' nda  1350 parçadan oluşan Seledon seramiklerinin yapımında kullanılan organik elyaftan dolayı yeşil renkte olan seramiklerin Osmanlı tarafından  ''Martabani'' diye bilinir.

Fatih Sultan Mehmet, padişahın oğulları dışında başkalarıyla birlikte yemek yemesini kanunla yasaklamıştır. Sofrada padişahların çoğu yalnızdı. Çoğu diyoruz çünkü kalabalık sofrada yemek yeme geleneği, Fatih Sultan Mehmet'in Fatih Kanunnamesi'ni çıkarmasından sonra Sultan Abdülaziz'e kadar kaldırıldı. Böylece Fatih'ten Sultan Abdülaziz'e kadar tüm padişahlar yemeklerini sofrada tek başına yedi.

İmparatorluğu yönetmek, her konuda dikkatli olmayı da beraberinde getirirdi. Yemeklerde bile. Yalnızca padişaha yemek pişiren kuşhanedeki aşçılar, pişirdikleri yemeklerden birer kaşık yerdi. Bunun amacı, yemeğe zehir koymalarını engellemekti.

Sayısız suikast girişiminden kurtulan Fatih, -büyük olasılıkla- gut hastalığının tedavisinde kullanılan ilaçtan zehirlenerek öldüğü tartışılıyor.

 Çaşnigir, yani “lezzet-tutan”, en güvenilir kişiler arasından seçilirdi. Onun denetiminde hazırlanan yemekler tabaklara; tabaklar sahanlara; sahanlar sinilere yerleştirildikten sonra deriden bir muhafazanın içine konarak padişahın huzurunda açılmak üzere mühürlenirdi. Kurulan sofrada bıçak ve zehir gizlemeye olanaklı tuz bulunmazdı. Ayrıca zehiri aldığına veya gösterdiğine inanılan Çin veya Japon porseleni (celadon - fağfuri) tabaklar kullanılırdı. Bir diğer önlem ise bakır yerine altın tabaklar ve çatal-kaşık kullanılmasıydı.

 İslam dünyasında da zehirlenme vakalarıyla ilgili pek çok hikâye anlatılır. Başta Peygamberimiz olmak üzere Hz. Ebubekir, Hz Hasan, Ömer İbn Abdülâziz gibi önemli isimlerin zehirlenmek istendiğine dair bilgiler bulunuyor. Osmanlı sarayında da padişahlar, şehzadeler, harem halkı ve üst düzey devlet ricali daima zehirlenme korkusuyla yaşamışlardı. Yıldırım Beyazıt, Fatih Sultan Mehmet ve II. Beyazıt’ın zehirlenerek öldürüldükleri tarihi kaynaklarda geçen iddialar arasında.